ଭାରି କ୍ଳାନ୍ତ ଲାଗୁଥିଲା ତା’କୁ । ଅଫିସରେ ଆଜି ଖୁବ ଖଟିଛି । ତା’ ଉପରେ ଲଞ୍ଚ ପରେପରେ ଆସିଥିବା ସମୀକ୍ଷାର ଫୋନରେ ବେଶ ବିବ୍ରତ ହୋଇ ପଡିଛି ସେ । ସମୀକ୍ଷା କହିଥିବା କଥାଗୁଡା ସେତେବେଳେ ବଡ ଅସ୍ଥିର କରିଥିଲା ତାକୁ । ଖୁବ ବିରକ୍ତିକର ଥିଲା ସମୀକ୍ଷାର ସ୍ଵର । ତା’ କଥା ଶୁଣିବାର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ହରେଇବସିଥିଲା ପ୍ରତୀକ। ଇୟରଫୋନର ଭଲ୍ୟୁମ କମାଇ ନେଇ ନିଜକୁ ସୁଇଚଡ ଅଫ କରି ନେଇଥିଲା । କିଛିବି …
Author: Suchitra Mishra
ଫଟୋ
ଦି'ଟା ସେଫ୍ଟିପିନ୍ ଦେଇ ବ୍ଲାଉଜର ଚିରା କାଖକୋଣକୁ ମଜଭୁତ କରିନେଲା ନଳିନୀ । ନାଃ, ଆଉ ଦିଶୁନି ତା'ର ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହ । ଶାଢ଼ୀର କାନିକୁ ବେଢ଼େଇ ନେଲା ଦେହରେ । ରଙ୍ଗ ଛାଡି ମଳିନ ଦିଶୁଥିବା ଗୋଲାପୀ ରଙ୍ଗର ଏଇ ଶାଢ଼ୀଟି ଭାରି ପ୍ରିୟ ତା'ର । ଦିଦି କହିଯାଇଛନ୍ତି ଶୀଘ୍ର ଶୀଘ୍ର ଛୁଆମାନଙ୍କୁ ନେଇ ହଲରେ ଏକାଠି ହେବାକୁ । ସେମାନଙ୍କୁ ଜାମା-ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଖଣ୍ଡେ ଖଣ୍ଡେ ପିନ୍ଧେଇବାକୁ ହେବ । ସାନ, ବଡ଼ ହୋଇ ଦଶଜଣ ସେମାନେ …
ବେଳାଭୂମିରେ ଅତିଥି
ବେଳାଭୂମି ଲମ୍ବି ଯାଇଛି କାହିଁ କେତେ ଦୂର । ବାଲି, ବାଲି ଆଉ ବାଲି । ତା ଭିତରେ ଉଠା ଦୋକାନ, ଘୋଡାଗାଡି, ବୁଲା ବିକାଳି, କିଛି ଲଙ୍ଗଳା ପିଲା, କିଛି ସୁତୁରା ବାବୁଭାୟା, ସମୁଦ୍ରର କୂଳ ଲଂଘୁଥିବା ପାଣି, ଆଉ ସେ ଲହରିରେ ଉଦ୍ଦାମ ହେଉଥିବା ଯୁବକ ଯୁବତୀ । ପ୍ରସାରିତ ପଲକ ଭିତରେ ଅନେକ ଭୋଗ୍ୟ ଦୃଶ୍ୟ । ଯେମିତି ବିରାଟ ସେଇ ଶଂଖଟି, ଯେଉଁଟି ଏବେ ଏବେ ବେଳାଭୂମି ଅକ୍ତିଆର କରି ବସିଛି …
ବସା
'ଆଉ କେତେ ସମୟ ଲାଗିବ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ?' ନୀଳିମା ଜୋରରେ ହଲେଇଦେଇ ପଚାରିଲା ରଘୁନାଥକୁ । ନିଦ ମଳ ମଳ ଆଖିରେ ବସ୍ ର ଝରକା ବାହାରକୁ ମୁଣ୍ଡ ଗଳେଇ ରଘୁନାଥ ଦେଖୁଥିଲା ସେମାନେ କେଉଁଠି ପହଞ୍ଚିଲେଣି । ନୀଳିମା ଏଥର ଟିକେ ଉଚ୍ଚ ଗଳାରେ କହିଲା, 'ଏଇଟା କୋଉ ଜାଗା? ଘର ଆଉ କେତେବାଟ?' - ଚିଡିଗଲା ରଘୁନାଥ । ସେ ଯେ ଝରକାର କୁନି ଫାଙ୍କ ଭିତରୁ ଜାଗାଟି ଠଉରେଇ ପାରୁନି, ସେକଥା ନକହି …
ବିଶ୍ୱାସ ପ୍ରଦୀପ
ମାଆଦୁର୍ଗାଙ୍କ ପାଖରେ ଉଜ୍ଵଳ ହୋଇ ଜଳୁଥିଲା ଶହେଏକ ଦୀପ । ମିନାକ୍ଷୀ ତନ୍ମୟ ହୋଇ ଚାହିଁ ରହିଥିଲା ସେଇ ଦୀପଗୁଡିକୁ । ଦୀପଶିଖା ସବୁ ମାଆଙ୍କ ଆଗରେ ଖାଲି ଅଗ୍ନିର ଶିଖାଟିଏ ହୋଇ ଜଳୁନଥିଲେ, ଆଶା ଆଉ ବିଶ୍ୱାସର ଜ୍ୟୋତିରେ ଉଦ୍ଭାସିତ କରୁଥିଲେ ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ଵ । ଉଡାଜାହାଜରୁ ଦେଖିଥିବା ରାତିର ଆକାଶରୁ ହିଁ ମସ୍କଟ ପ୍ରତି ମାୟା ଆସିଯାଇଥିଲା ମିନାକ୍ଷୀର । କମ୍ପାନୀର ଏକ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ କାମରେ ତାକୁ ବେଶ କିଛିମାସ ରହିବାକୁ ହେବ ଏ ଦେଶରେ …
ଡାଏରୀରୁ ପୃଷ୍ଠାଟିଏ
1994 ମସିହା ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ପଚିଶ ତାରିଖ । ମୋ ଜୀବନର ଏକ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ଦୁଃଖଦ ଦିବସ । ସବୁଦିନପରି ମୋ ସ୍ୱାମୀ ଅଫିସ୍ ଗଲେ । ମୋର ତିନି ବର୍ଷର ପୁଅ ସହିତ ମୁଁ ଘରେ ନିତିଦିନିଆ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଏ । କଲିକତାରୁ ବଦଳିହୋଇ ଆମେ ମୁମ୍ବାଇ ଆସିଥାଉ । କ୍ୱାଟର୍ସ ମିଳିନଥାଏ । ଅସ୍ଥାୟୀ ଘରଟିରେ ଥାଉ ଆମେ । ଖୁବ ମନଲୋଭା ସ୍ଥାନରେ ଘରଟି । ଆପାର୍ଟମେଂଟର ପାଚିରୀକୁ ଛୁଉଁଥାଏ ଆରବସାଗରର …
ଚିହ୍ନା ଚିହ୍ନା ଜହ୍ନରାତି
ଗୋଟେପଟେ ସହର, ଆରପଟେ ସାଗର। ସହରର କୋଳାହଳ ଆଉ ସାଗରର ସ୍ୱରକୁ ବିଭକ୍ତ କରି ଗଢି ଉଠିଥିବା ମାରିନ ଡ୍ରାଇଭରେ ବସିଥିଲି ମୁଁ ସାଗରକୁ ମୁହଁ କରି । ଆକାଶରେ ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ଜହ୍ନ । ଅଚିହ୍ନା ଲାଗୁଥିଲା ଆକାଶ । ଆକାଶ ଆଡୁ ଦୃଷ୍ଟି ଫେରାଉଥିଲି । ଢେଉ ସବୁ ପିଟି ହେଉଥିଲେ ମୋ ପାଦତଳୁ ସମୁଦ୍ର ଯାଏଁ ଲମ୍ବି ଯାଇଥିବା ପଥର ଖଣ୍ଡ ଉପରେ । ମୁଁ ବସିଥିଲି ଚୁପଚାପ । ଶୁଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲି …
ଆରତିର ମାଆ
ସାତଦିନ ହେଲା ପହଞ୍ଚିଲାଣି ଆରତି । ପ୍ରଥମ ଦିନେ ଦୁଇଦିନ ପ୍ରଶ୍ନ ପରେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଥିଲା ସେ ମତେ । ଅସରନ୍ତି ପ୍ରଶ୍ନ । କ'ଣ ବା ଉତ୍ତର ଦେବି ମୁଁ? ସବୁ ତ ଠିକ୍ ଠାକ୍ ଥିଲା । ହଠାତ ଏମିତି ହୋଇଯିବ ବୋଲି ମୁଁ ବା କିପରି ଜାଣିବି? ଆରତିକୁ ଦେଇ ପାରୁନଥିଲି ସନ୍ତୋଷଜନକ ଉତ୍ତର । ଆରତି ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା । ମୁଁ ବି ହୋଇ ପଡୁଥିଲି ନିରୁପାୟ । ଅସହାୟ ଲାଗୁଥିଲା …
କେନ୍ଦ୍ରବିନ୍ଦୁରେ ଏକାକୀ
ଶୁଭଙ୍କର ଚୁପ ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଥିଲା ବାପାଙ୍କ ପାଖରେ । ବାପା ଶୋଇଥିଲେ ଧଳା ଚାଦର ଘୋଡ଼ି ହୋଇ ଚିରନିଦ୍ରାରେ । ଆଖିରୁ ତାର ଝରି ପଡୁଥିଲା ଧାର ଧାର ଲୁହ କୌଣସି ବାଧା ନମାନି । ଭାରି ଅସହାୟ ଲାଗୁଥିଲା । ବାପାଙ୍କର ଖୋଲା ପାପୁଲି ଉପରେ ନିଜର ହାତ ପାପୁଲି ଚାପିନେଇ ତାଙ୍କଠାରୁ ଅଭୟ ଆଶ୍ୱାସନାଟିଏ ସାଉଁଟି ନେବାକୁ ମନ ଚାହୁଁଥିଲା । ବାପାଙ୍କ ହାତ ଏବେବି ତାକୁ ଶକ୍ତ ଦିଶୁଥିଲା, ଆଉ ତା’ …
ଦୁଦୁରା
ଗାଁ ଶ୍ମଶାନ ଧାରରେ କିଏ କେଜାଣି କେଉଁ ଦିନ ବୁଣି ଦେଇଥିଲା ତା' ମଞ୍ଜି? କି ଆପେ ଆପେ ଉଠିଛି ସେ ସେଠି ? କାହିଁକି ଏମିତି ଜାଗାଟେ ବାଛିଲା ଯେ ସେ? ଅଭିମାନରେ ମୁହଁ ଫୁଲାଉଥିଲା ଦୁଦୁରା । ଭାରି ଅଭିମାନ ହେଉଥିଲା ଭଗବାନଙ୍କ ଉପରେ । ରାଗ ଲାଗୁଥିଲା, କାନ୍ଦ ବି ଲାଗୁଥିଲା । କେତେ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ ତୋଳି ଧରୁଛି ସେ । କାହାଳୀ ପରି କେଡେ ସୁନ୍ଦର ଗଢଣ ତା'ର । …
